جدول جو
جدول جو

معنی چاک چاک کردن - جستجوی لغت در جدول جو

چاک چاک کردن
(اَ جُ اَ شُ دَ)
شکافتن. پاره پاره کردن. درانیدن. شرحه شرحه و ریش ریش کردن. پاره پوره کردن. زخم فراوان کسی را زدن:
بخود کرد جامه همه چاک چاک
بسر بر همیکرد ز اندوه خاک.
فردوسی.
کنند این زره در برت چاک چاک
چو مردار آنگه کشندت بخاک.
فردوسی.
بدو گفت کاوس، یزدان پاک
تن بد سگالان کند چاک چاک.
فردوسی
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از چار چار کردن
تصویر چار چار کردن
چار چار کردن
کنایه از ستیزه کردن، برای مثال تا بر کسی گرفته نباشد خدای خشم / پیش تو ناید و نکند با تو چارچار (منوچهری - ۴۱)
فرهنگ فارسی عمید
چاک چاک شدن
(اَ تَ)
شکافته شدن. ترکیدن. پاره و دریده شدن. بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن. شرحه شرحه و ریش ریش شدن:
خروشید و جوشید و برکند خاک
ز نعلش زمین شد همه چاک چاک.
فردوسی.
بلند آسمان چون زمین شد زخاک
بسی گردن و بر شده چاک چاک.
فردوسی.
ز خورشید تابان و از گرد و خاک
زبانها شد از تشنگی چاک چاک.
فردوسی.
در آواز او چرم جنگی پلنگ
شود چاک چاک و بخاید دو چنگ.
فردوسی
لغت نامه دهخدا